കോരിച്ചൊരിയുന്ന മഴ. ദിഗന്തങ്ങള്‍ മുഴങ്ങുന്ന ഇടി നാദം. ഭൂമിയെ പിളര്‍ന്നു പോകുന്ന മിന്നല്‍ പിണരുകളില്‍ വിറങ്ങലിച്ചു നില്ക്കുന്ന പടു വൃക്ഷങ്ങള്‍. ശക്തി ആയി വീശുന്ന കാറ്റില്‍ ആടി ഉലയുന്ന വൃക്ഷ ശിഖരങ്ങള്‍. ചോര്‍ച്ച തടയുവാന്‍ വീടിന്റെ ടെറസ്സിനു മുകളില്‍ സ്ഥാപിച്ച അലൂമിനിയം ഷീറ്റുകളില്‍ കനത്ത മഴ തുള്ളികളുടെ താളം തെറ്റിയ വൃഷ്ടി വൈകി എത്തിയ തുലാ വര്‍ഷത്തിന്റെ അപ്രമാദിത്വം ആവര്‍ത്തിച്ചു ഉറപ്പിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി. സമയം പുലര്‍ച്ചെ നാല് മണി. ഡാര്‍ജിലിങ്ങിലെ ഏതോ ഒരു തെരുവോരത്തെ, വെളുത്ത സുന്ദരി ആയ ഗൂര്‍ഖ യുവതിയില്‍ നിന്നും വാങ്ങിയ കട്ടിയുള്ള കമ്പിളി തല വഴി മൂടി കാലുകള്ക്കിടയിലേക്ക് കൈയ്യുകള്‍ കയറ്റി ചുരുണ്ടു കൂടി നിദ്രയുടെ രണ്ടാം ഘട്ടത്തിലേക്ക് കടക്കാന്‍ ഒരുങ്ങവേ ആണ് പ്രസാദ്‌ മോഹന്റെ മൊബൈല് ശബ്ദിച്ചത്. പണ്ടാരം! ഈ തണുത്ത വെളുപ്പാന്‍ കാലത്ത് ഏത് മറ്റവന്‍ ആണെടോ തനിക്ക് ഫോണ്‍ ചെയ്യാന്‍? നാശം! മൊബൈല് കൈയ്യിലെടുത്തു. ലൈറ്റ് ഓണ്‍ ചെയ്തു. കണ്ണട തേടി പിടിച്ചു. വിളിച്ച മാന്യ ദേഹം ആരെന്നു നോക്കുമ്പോഴേക്കും കട്ടായി. കണ്ണട ഇല്ലാതെ ഒന്നും വായിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ. വയസ്സ് നാല്പ്പത്തി രണ്ടു കഴിയാന്‍ പോകുന്നു ഈ തുലാത്തില്‍. മധ്യ വയസ്കന്‍ ആയി എന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യം അംഗീകരിക്കാന്‍ ആദ്യമൊക്കെ മനസ്സു കൊണ്ടു മടി ആയിരുന്നു. ക്രമേണ ആ യാഥാര്‍ത്ഥ്യം ഉള്‍ക്കൊണ്ടു, അര്‍ദ്ധ മനസ്സാലെ. മിസ്ഡ് കോള്‍ ലിസ്റ്റിലേക്ക് തെല്ലൊരു ആശങ്കയോടെ നോക്കി. അതെ. അതവള്‍ തന്നെ. ആയിഷ. വയസ്സ് നാല്പ്പത്തി നാല്. പ്രസാദ്‌ മോഹന്റെ പ്രണയ വല്ലരിയില്‍ ആദ്യമായ് (ഒരു പക്ഷെ അവസാനമായും) പൂത്ത മന്ദാര പുഷ്പം. ഇനി അവളെ തിരിച്ചു വിളിക്കണം. അവളുടെ പരിഭവങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കണം. അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കണം. അവള്ക്ക് വേണ്ടതും അത് തന്നെ ആണല്ലോ. ആയിഷ തനിയെ താമസിക്കാന്‍ തുടങ്ങീട്ടു കൊല്ലം രണ്ടാകുന്നു. ഭര്‍ത്താവിന്റെ പരസ്ത്രീ ബന്ധം, അവളില്‍ സ്നേഹമില്ലായ്മ, ഓഫീസ് ജോലി കാര്യങ്ങളില്‍ അമിത ശ്രദ്ധ ... ആയിഷ - ഇബ്രാഹിം ദമ്പതികളുടെ വൈവാഹിക ജീവിതം ശിഥിലം ആകുവാന്‍ കാരണങ്ങള്‍ ഇതൊക്കെ തന്നെ ധാരാളം....
പോയ വര്ഷം മണ്ഡല മാസ ക്കാലത്തിന്റെ ആരംഭം. നഗരത്തിലെ അയ്യപ്പ ക്ഷേത്രത്തില്‍ വെച്ചു വൃശ്ചികം ഒന്നാം തിയതി മാല ഇടാനായി യാത്ര തിരിച്ച ദിവസം. റെയില്‍ വേ ക്രോസ്സിങ്ങില്‍ തീവണ്ടി വരുന്നതും കാത്തു അക്ഷമനായി മോട്ടോര്‍ സൈക്കിളില്‍ വിശ്രമിക്കുംപോഴാണ് തൊട്ടരികിലായി കറുത്ത കളറുള്ള ഹോണ്ട ആക്ടിവയില്‍ അവളെത്തിയത്. വെയിലില്‍ നിന്നും രക്ഷ പെടാനെന്ന വണ്ണം തല വഴി മൂടിയ കടും നീല കളറുള്ള സാരി, ചായം പുരട്ടാത്ത പേലവാ ധരം, വിടര്‍ന്ന വലിയ വശ്യത ആര്ന്ന കണ്ണുകള്‍. ചെമ്പക പൂവിന്റെ സുഗന്ധമുള്ള ഏതോ എണ്ണയുടെ സൌരഭ്യം അവളെ പൊതിഞ്ഞു. അവള്‍ ഒരു മുസ്ലിം യുവതിയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ പിന്നെയും ദിവസങ്ങള്‍ വേണ്ടി വന്നു. കര്‍ണപുടങ്ങളെ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ചു കൊണ്ടു ഒരു ചരക്കു വണ്ടി കടന്നു പോയി. ഗേറ്റു തുറന്നതും ധൃതിയില്‍ ഓവര്‍ ടേക്ക് ചെയ്തു പാളങ്ങള്‍ കടന്നു അവള്‍ എങ്ങോട്ടോ യാത്ര തിരിച്ചു. ആ കോമള ഗാത്രിയുടെ വശ്യതയാര്‍ന്ന കടാക്ഷങ്ങളും ചെമ്പക പൂവിന്റെ ലഹരി പിടിപ്പിക്കുന്ന മണവും അവളെ പിന്തുടരാന്‍ എന്നിലെ പച്ചയായ മനുഷ്യ കീടത്തോട് ആജ്ഞാപിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി. ധര്‍മ ശാസ്താവിനു സെക്കന്റ്‌ പ്രിഫെരെന്‍സ് കൊടുത്തു, നമ്പര്‍ പ്ലേറ്റില്‍ ആയിഷ എന്നെഴുതിയിരുന്ന അവളുടെ വാഹനത്തിനു പിന്നാലെ വിട്ടു. സ്ഥലത്തെ അത്രയൊന്നും പ്രശസ്തമല്ലാത്ത ഒരു വ്യവസായ സ്ഥാപനതിനുള്ളിലേക്ക് അവളുടെ ഹോണ്ട ആക്ടിവ ഒരു ചിത്ര ശലഭത്തെ പോലെ പറന്നകന്നു. അയ്യപ്പ ഭക്തനാവാന്‍ ഇറങ്ങി തിരിച്ച ഞാന്‍ അംഗനലാവണ്യ ത്തിനു മുന്‍പില്‍ അല്‍പ നേരത്തെങ്കിലും വശം വദന്‍ ആയതിനു സര്‍വ്വാ പരാധങ്ങളും പൊറുക്കുന്ന ശാസ്തവിനോട് വൈകീട്ട് മാല ധരിക്കവേ കൂപ്പു കെയ്യോടെ അപേക്ഷിച്ചു...
കടും നീല സാരി തല വഴി മൂടിയ നാരീ മണിയുടെ വശ്യതയാര്‍ന്ന ആ വലിയ കണ്ണുകളും ചെമ്പക പൂവും എന്നെ പക്ഷെ വേട്ട ആടി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു. ഇന്റര്‍ നെറ്റ് വഴി പ്രസ്തുത വ്യവസായ സ്ഥാപനത്തിലെ ആയിഷ എന്ന് പേരുള്ള ആളുടെ ഇ മെയില് ഐ ഡി തേടി പിടിക്കുവാന്‍ വിഷമം ഉണ്ടായില്ല. മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ, അറിഞ്ഞു കൊണ്ടു തെറ്റ് ചെയ്യുന്നതിലുള്ള കുറ്റ ബോധത്തോടെ അവളുടെ ഇ മെയില് ഐ ഡി യിലേക്ക് പ്രഥമ സന്ദേശം കൈ മാറി : വൃശ്ചികം ഒന്നാം തിയതി ചുറ്റിയ സാരിയില്‍ ആയിഷ കൂടുതല്‍ മനോഹരി ആയി കാണപ്പെട്ടെന്നും, ചെമ്പക പൂവിന്റെ മണം തന്നെ മത്തു പിടിപ്പിചെന്നും ആയിഷയെ കുറിച്ചു കൂടുതല്‍ അറിയാന്‍ താത്പര്യം ഉണ്ടെന്നും കാണിച്ച്. ഇ മെയില് ഐ ഡി പിഴച്ചില്ല. അതവള്‍ തന്നെ ആയിരുന്നു. മാല ഇട്ടു കപട ഭക്തനാകാന്‍ ഇറങ്ങിയ മോട്ടോര്‍ സൈക്കിള്‍ യാത്രക്കാരനെ അവള്‍ മുന്പേ നോട്ടമിട്ടു വെച്ചിരുന്നു പോലും! പ്രസാദ്‌ മോഹന്‍ - ആയിഷ അനുരാഗത്തിന്റെ നാന്ദി അവിടെ കുറിക്കുക ആയിരുന്നു. ഭര്‍ത്താവിന്റെ, ഭാര്യയുടെ, സ്വന്തം കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ, ബന്ധു ജനങ്ങളുടെ, കൂട്ടുകാരുടെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ചു ഹൃദയ വികാരങ്ങള്‍ പരസ്പരം കൈ മാറുന്ന കമിതാക്കളുടെ കാല്‍പനിക ലോകത്തില്‍ ആയിഷ- പ്രസാദ്‌ മോഹന്‍ പ്രണേതാക്കള്‍ ലൈലാ മജ്നു മാരായി വിലസി.
"കുസുമേ കുസുമോല്‍പ്പത്തി
ശ്രുയത, ന ദൃശ്യതാ,
ബാലെ തവ മുഖാംബോജെ
നേത്ര മിന്ദീവര ദ്വയം!
നിന്റെ കണ്ണുകളെ കുറിച്ചായിരിക്കണം പണ്ടു കാളിദാസന്‍ പടിയത്ത്‌" - ഒരിക്കല്‍ പ്രസാദ്‌ മോഹന്‍ ആയിഷയോട് പറഞ്ഞു.
"ക്ഷമിക്കണം സുഹൃത്തേ. ഞാന്‍ ഒരു മുസ്ലിം കുടുംബത്തില്‍ ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന പെണ്ണാണ്. ഇയാളുടെ സംസ്കൃതം ഒന്നും എന്റെ അടുത്ത് വേണ്ട - സൌകര്യം ഉണ്ടെങ്കില്‍ മലയാളത്തില്‍ പറയൂ. ഒരു സംസ്കൃത വിദ്വാന്‍!"
" പൂക്കളില്‍ നിന്നും പൂക്കള്‍ ഉണ്ടായതായി കേട്ടിട്ടുമില്ല, കണ്ടിട്ടുമില്ല. അല്ലയോ സുന്ദരി, പക്ഷെ നിന്റെ മുഖം ആകുന്ന താമരയില്‍ കണ്ണുകള്‍ ആകുന്ന ഇന്ദീവര പൂക്കള്‍ എങ്ങനെ ആണ് ഉണ്ടായത്? എ ഡി അഞ്ചാം ശതകത്തിലോ മറ്റോ ജനിച്ച മഹാകവി കാളിദാസന്‍ ഒരു പക്ഷെ ഇരുപതൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ജനിക്കാന്‍ പോകുന്ന ഇബ്രാഹിം ഭാര്യ ആയിഷയെ തന്റെ മന കണ്ണാല്‍ കണ്ടിരിക്കണം! "
"തന്നെ തന്നെ. ഒന്നു പോകൂ മിസ്റ്റര്‍ .... അധികം കളിയാക്കാതെ..... നോക്കൂ, നേരം ഒരു പാടായിരിക്കുന്നു. നമ്മള്‍ ചെയ്യുന്നത് എന്തെന്ന് നമ്മള്‍ക്ക് അറിയുന്നില്ല. അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ നമ്മുടെ ജീവിത പങ്കാളികളെ നമ്മള്‍ വന്ജിക്കയല്ലേ. നമ്മളോട് ദൈവം പൊറുക്കുമോ? "
"തീര്ച്ചയായും ആയിഷ. ദൈവം സ്നേഹമാകുന്നു, സ്നേഹിക്കുന്ന ഹൃദയങ്ങളെ അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും കൈ വിടാറില്ല" . ഒരു വിവാഹ മോചനത്തെ കുറിച്ചു എന്ത് കൊണ്ടു നീ ആലോചിക്കുന്നില്ല ? - ഇബ്രാഹിം എന്ന വില്ലന്‍ കഥാപാത്രത്തിന്റെ അദൃശ്യ സാന്നിധ്യം എല്ലായിപ്പോഴും തന്നെ അസ്വസ്ഥന്‍ ആക്കി ഇരുന്നല്ലോ.
"ഇല്ല പ്രസാദ്‌. ഒരിക്കലും അതുണ്ടാവില്ല. അദ്ദേഹത്തെയും കുട്ടികളെയും എനിക്ക് അത്ര പെട്ടെന്ന് മറക്കാനാവില്ല. ഒരു നാള്‍ അദ്ദേഹം എന്നെ തിരികെ വിളിക്കും. എനിക്ക് ഉറപ്പാണ്. അള്ളാഹു സത്യം! "
...........
...........
ഒരു നീണ്ട ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം ആയിഷ തന്നെ വീണ്ടും വിളിക്കുക ആണ്. ഈ അസമയത്ത് വിളിക്കാന്‍ എന്തെങ്കിലും പ്രത്യേകിച്ച് കാരണം ഉണ്ടായിരിക്കണം. അധികം വൈകിയില്ല, അവള്‍ വിളിച്ചു വീണ്ടും. ഇബ്രാഹിം അവളെ തിരികെ കൊണ്ട് പോകാന്‍ വരുന്നുവെന്ന സന്തോഷ വര്‍ത്തമാനം അറിയിക്കാനാണ് അവള്‍ വിളിച്ചത്. സംഭവിച്ചു പോയതിനെ ഓര്‍ത്തു താന്‍ ഖേദിക്കുന്നു വെന്നും ആയിഷ ഇല്ലാതെ ഇനി മുന്നോട്ടുള്ള ജീവിതം അസാധ്യം ആണെന്ന് ഇബ്രാഹിമിന് ബോധ്യമായെന്നും ഗധ്ഗധ കണ്ടയായി അവള്‍ മൊഴിഞ്ഞു. പ്രസാദ്‌ മോഹനും കുടുംബത്തിനും എല്ലാ ഭാവുകങ്ങളും അവള്‍ നേര്‍ന്നു. അവളുടെ ശബ്ദം ഒരു തേങ്ങലായി...
ഇ മെയില് വഴി ആരംഭിച്ച അനുരാഗം ഇ മെയില് വഴി തന്നെ അവസാനിപ്പിക്കാനായി പ്രസാദ്‌ മോഹന്‍ വീണ്ടുമൊരിക്കല്‍ കൂടി ആയിഷക്കെഴുതി: "ഏകാന്തവും വിരസവും ആയ എന്റെ ജീവിത സായാഹ്നത്തില്‍ ദിവ്യ പ്രേമത്തിന്റെ അഗ്നി ജ്വാലകള്‍ പടര്‍ത്തി പോയ്‌ പോയ യൌവനത്തെ കുറച്ചു കാലത്തെങ്കിലും തിരികെ കൊണ്ട് വരാന്‍ കാരണ ഭൂതയായ എന്റെ പ്രേമോ ദാരയായ ആയിഷാ....... നിനക്ക് നല്ലത് വരട്ടെ, നിന്റെ ഭര്‍ത്താവിനും! "
പ്രസാദ്‌ മോഹന്റെ കണ്ണില്‍ നിന്നും രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണ് നീര്‍ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ കീ ബോര്‍ഡില്‍ ഇറ്റു വീണു....
1 അഭിപ്രായം:
ആയിഷക്ക് വയസ്സ് നാല്പ്പത്തി നാലല്ല, നാല്പ്പത്തി എട്ടായി മോനെ.............
പിന്നെ ഇബ്രാഹിം ആളു കരാട്ടക്കാരനാട്ടോ
oru koottukaran
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ